Ο Αλμωπός τότε, ομάδα Β’ Εθνικής, έπρεπε να αντιμετωπίσει τον πανίσχυρο Παναθηναϊκό και μάλιστα στη έδρα του αντιπάλου του.
Ο Αλμωπός κατέβαινε στην Αθήνα για το ακατόρθωτο, αλλά η θέληση για ένα θετικό αποτέλεσμα φάνηκε από το πρώτο κιόλας λεπτό, όταν προηγήθηκε 0-1 με γκολ του Μίσκου παγώνοντας 8000 θεατές στο γήπεδο της Λεωφόρου.
Ο Παναθηναϊκός συνήλθε απ’ το σοκ και ισοφάρισε σχετικά γρήγορα με τον Αντωνιάδη στο 9ο λεπτό.
Οι παίκτες του Αλμωπού συνέχισαν χωρίς σκοπιμότητα να παίζουν ωραίο ποδόσφαιρο άλλα στο 35′ βρέθηκαν πίσω στο σκορ με 2-1 από κεφαλιά του Λιβαθηνού.
Το 3-1 για τον Παναθηναϊκό έγινε στο 65′ με ατομική προσπάθεια και σουτ του Βακάλη.
Και ενώ όλα έδειχναν πως το σκορ θα μεγάλωνε για τους πράσινους, αφού ανάγκασαν πολλές φορές τον Αυγουστάκη, τερματοφύλακα του Αλμωπού, να επέμβει σωτήρια, οι παίκτες του Αλμωπού είχαν άλλη άποψη.
Έτσι στο 86ο λεπτό ο Ανδρεάδης με δυνατό σουτ έξω από την περιοχή μείωσε σε 3-2 και γέμισε με άγχος τη Λεωφόρο. Το σφύριγμα της λήξης βρήκε ανακουφισμένους τους παίκτες του Παναθηναϊκού, που πήραν δύσκολα την πρόκριση και τους παίκτες του Αλμωπού να αποθεώνονται από τους θεατές του γηπέδου για την παλικαρίσια εμφάνιση!
Τα δημοσιεύματα των έντυπων μέσων της εποχής ήταν ενδεικτικά της μεγάλης εμφάνισης του Αλμωπού στη Λεωφόρο.
