Παρακάτω θα ανατρέξουμε στο μακρινό παρελθόν, στη χρονιά 1977-78 και θα παρουσιάσουμε μία πιστή αντιγραφή άρθρου από απόκομμα εφημερίδας.
[…]
Όπως και να το κάνουμε, αυτή η ομάδα, αυτός ο σύλλογος, είναι άξιος θαυμασμού. Εντελώς ξαφνικά και αθόρυβα ανέβηκε πριν λίγα χρόνια στην Β’ Εθνική και άρχισε να κάνει αλματώδη αγωνιστικά βήματα προς την κορυφή και την αναγνώριση. Και από τότε, καθιερώθηκε το σλόγκαν: “Κάθε χρονιά και καλύτερα”.
Μιλάμε ασφαλώς για τον Αλμωπό Αριδαίας. Την ομάδα της ακριτικής Αριδαίας, που πάνω της συγκεντρώνει κάθε χρόνο τον γενικό θαυμασμό, τον σύλλογο που κατορθώνει να κάνει έντονη την παρουσία του στον όμιλο του Βορρά, όπου συνεχώς αγωνίζεται…
Ο Αλμωπός Αριδαίας ήταν ένα άγνωστο σχετικά σωματείο μέχρι πριν λίγα χρόνια που έπαιρνε μέρος στις τοπικές ερασιτεχνικές διοργανώσεις. Διατηρούσε – και διατηρεί – τμήματα ποδοσφαίρου, αθλοπαιδιών και καλλιτεχνικό.
Συντηρείται κυρίως από το υστέρημα των φιλάθλων της Αριδαίας, που πρόθυμα προσφέρουν το φτωχό τους βαλάντιο και που ποτέ δεν σταμάτησαν να τον ενισχύουν υλικά και ηθικά.
Πριν 4 χρόνια περίπου και μετά από μία συντονισμένη και συλλογική προσπάθεια, ο Αλμωπός ανέβηκε στην Β Εθνική. Πολλές οι δυσκολίες και τα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει. Ωστόσο, οι Αριδαιώτες έκαναν προσεκτικές κινήσεις και ενέργειες πάνω στη “σκακιέρα” του πρωταθλήματος. Και έκαναν το πρώτο… ματ παίρνοντας για προπονητή ένα φιλόδοξο και άριστα καταρτισμένο Χρήστο Αρχοντίδη. Αυτός πήρε άφοβα στα χέρια του την “άγουρη” και άπειρη ομάδα για να τη μεταμορφώσει μέσα σε ελάχιστο χρόνο σ’ένα καλογυμνασμένο και αξιόμαχο συγκρότημα.
Στο πρωτάθλημα που άρχιζε, ο Αλμωπός έμελλε να είναι η μεγάλη έκπληξη του βόρειου ομίλου. Μετά από μία φανταστική αγωνιστική πορεία που άφησε άναυδους τους πάντες, μπόρεσε με το σπαθί του και μόνο, να φτάσει στα πιο ψηλά σκαλία του βαθμολογικού πίνακα και ν’αναγκάσει τον φίλαθλο κοινό να τον χειροκροτήσει με ανυπόκριτο θαυμασμό.
Κάποτε, ο Χρήστος Αρχοντίδης έφυγε από την Αριδαία. Το έργο του όμως και τα “σημάδια” απ’την σε βάθος δουλειά του υπάρχουν ακόμα στην ομάδα. Ήδη, κάθε χρόνο από τότε, ο Αλμωπός πρωταγωνιστεί στο Βορρά και αν μη τι άλλο, παραμένει πάντα αήτηητος μέσα στο γηέπεδο του και είναι ο ρυθμιστής του τίτλου. Είναι κι αυτό ένα σημαντικό επίτευγμα αν αναλογισθεί κανείς τις αντίξοες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζει, υπάρχει και λειτουργεί αυτός ο ακριτικός σύλλογος με τους λίγους αλλά αξιόλογους φιλάθλους.
Αν και μακριά από τον Αλμωπό τώρα ο Χρήστος Αρχοντίδης ποτέ δεν έπαψε να ενδιαφέρεται, να ρωτά και να μαθαίνει για τον σύλλογο αυτό που τόσο αγάπησε και που τόσες ωραίες στιγμές τον συνδέουν μαζί του. Έτσι λέει γι αυτόν: “Στον Αλμωπό και γενικότερα στην ποδοσφαιρόφιλη περιοχή της Αριδαίας υπάρχει μία παθολογική θα έλεγα αγάπη για τον σύλλογο. Όλοι φροντίζουν για την πρόοδο του. Δεν υπάρχουν εκέι αντιπολιτεύσεις, μίση και πάθη. Είναι όλοι ενωμένοι κάτω από τη σημαία της ομάδος. Γι’αυτό πιστεύω ότι πάντα θα πηγαίνει καλύτερα και ψηλότερα, ότι πάντα θα προκαλεί τον γενικό θαυμασμό, αφού μοιάζει με τον Δαυίδ που τα βάζει με τον Γολιάθ και νικάει…”
